Brzozowe Niziny

Był pochmurny, mroźny dzień. Olbrzymi czarny basior wybrał się na polowanie, przy okazji zwiedzając okolicę. Poprzedniej nocy poznał dwa nowe wilki i zastanawiał się czy uda mu się jeszcze jakieś napotkać na swojej drodze. Szedł przez brzozowy las rozglądając się wokół czujnie i wdychając lodowate powietrze w nozdrza, pozostawiając na śniegu odciski swoich łap.

Szła razem z wiatrem. Wiedziała dobrze, że każde zwierzę, które jest na tyle ogarnięte by rozpoznać wilczą woń, zwiewa teraz w podskokach. To właśnie kły jej pobratymców rządziły w tej krainie. Nie było istoty, która mogłaby się im przeciwstawić. W głębi duszy napajała się tym uczuciem... Aż nieoczekiwanie ujrzała przed sobą czarną sylwetkę. Początkowo myślała, że to Rachel, która wybrała się na spacerek, jednak szybko przekonała się, że nie ma racji. I co tu począć w takiej sytuacji?
Basior musiał poczuć ją już z daleka. Ukrywanie się było bezsensowne, podeszła więc do nieznajomego najspokojniej w świecie, jakby cały czas było to jej głównym celem.
- Witaj - rzekła na powitanie, zatrzymując się w wystarczającej odległości, by nie naruszyć przestrzeni osobistej ciemnego samca.

Basior przystanął widząc przed sobą nieznaną waderę, która wyłoniła się zza chropowatych białych konarów brzóz.
- Ano witam. Czyżby kolejny samotnik szukający swego miejsca na świecie odwiedził te strony? - zapytał z zaciekawieniem lustrując nowo przybyłą wzrokiem.

Skrzywiła lekko pysk. Czy ta przybłęda uważa mnie za kogoś takiego jak on? Basior wydawał jej się znajomy... Ten zapach... No tak. To typek, który rozmawiał z Rachel na cmentarzu. Przypomniał jej się Jahimees i wraz z wypuszczanym powietrzem wypłynął z jej płuc cichy i słaby jęk. Łypnęła podejrzliwie na czarny łep samca, gdy ten dokonywał dokładnych oględzin jej wyglądu.
- Bynajmniej - Odpowiedziała po chwili namysłu. - Urodziłam się tu. I znam swoje miejsce.
Odpowiedziała może nieco zbyt zimno, jednak mało się tym przejęła. Kolory basiora przypomniały jej dawne stado, Mrocznych. Czerń i czerwień. Wilki tego typu zwykle nie były zbyt przyjacielskie. Kto wie, czego można się po takim spodziewać? Tak, czy owak, warto mieć zbroję... Tylko czy ujawnienie jej zbyt wcześnie nie będzie głupotą?
- Za to ty jesteś tu nowy - stwierdziła. - Rzadko spotyka się tu samotników po przejściu zarazy... - Spojrzała znacząco na wystający częściowo spod śniegu szkielet jelenia i nie odwracając wzroku kontynuowała wypowiedź. - Rachel ucieszyła się na twój widok?

-Rozumiem. Tak, słyszałem od Rachel, że wielu was tu wyginęło. Dlaczego miałaby się nie ucieszyć? Zdaję sobie z tego sprawę, że jestem tu obcy, jednakże trzeba przyznać, że Rachel jest naprawdę gościnna. Należałaś do jej stada?-zapytal bacznie przypatrując się waderze.

W milczeniu wysłuchała dość chaotycznego ciągu słów wypływających z jadaczki samca. Zamrugała gdy czarny przestał mówić. Wyglądało to jakby otrząsnęła się z niechcianych myśli, co mogło sugerować iż nie przykładała zbyt wielkiej wagi do odpowiedzi basiora. A od czego masz nos, węgielku? - skomentowała w myślach ostatnie pytanie wilka, czyli to zadane gdy wychodziła z obłoków.
- Należałam i należę. - Zmrużyła srebrne ślepia. - Jestem jej córką.
Sza, głupia! Nie mów za dużo bo jeszcze cię zje. Zaśmiała się w duchu, co można było odczytać po wyrazie jej pyska. Napotkany samotnik chyba jednak nie był niebezpieczny.

-Doprawdy?-zapytał zaskoczony ściągając brwi.-Nic mi o Tobie nie wspominała, ale mniejsza z tym. Znasz jakieś miejsce gdzie można wrzucić coś na ząb? Bo tu chyba raczej niczego nie znajdę.-zauważył rozejrzawszy się wymownie wokoło.

Nie musiała... Machnęła od niechcenia ogonem.
- Ja bym znalazła. - Odpowiedziała z pogardą. - Ale znam miejsce, gdzie nawet takie patałachy jak ty mogą na coś natrafić.
Wstała, otrzepała się by pozbyć się z futra drobinek mokrego śniegu, po czym ruszyła na południe. Paliła ją myśl, że znów będzie musiała przekroczyć rzekę. Co mnie naszło, że zachciało mi się odwiedzić akurat Brzozowe Niziny? Skrzywiła się boleśnie, gdy basior nie mógł już tego zobaczyć. Taka wycieczka zajmie mi cały dzień... Do kotliny i z powrotem.
Obejrzała się by sprawdzić, czy czarny nieznajomy za nią idzie.
- Rusz się, to dość daleko.

Ruszył za wilczycą i wraz z nią opuścił brzozowy zagajnik.

z/t